HER YENİ GÜNE UMUT

ASLI KARAPINAR

Özel Gelişim Koleji

  Uzak diyarlardan gelmişti bana.Umudun,barışın ve özgürlüğün olmadığı...Yorgun bitkin bir halde benim adım özgürlük,benim adım barış demişti.Oysaki o gün nelere üzülüyordum.İncir çekirdeğini dolduramayacak sebepler;bir yığın ödev,can sıkıntısı ve zaman.Benim bile kısacık zamanda bir şeyler başarmam gerekiyor.Bazen büyük şeyler...Kısacası zaman on iki yaşındaki çocuğun bile içine sığamadığı koca bir oyun.Zaman ile oyun oynayanlar da var tabi.Daha doğrusu zamana ihtiyaç duymayanlar...

Bir yıl önce penceremden bakıp ödevim var diye tasalanırken,şimdi televizyonda haber izlerken ağlıyor hatta acı duyuyorum.Kim yapıyor bunları?Neden yapıyor?Ne hakla?Hangi vicdanla?Vicdanı sızlamıyor mu mesela?Ya da düşünmüyor mu sonrasında ne olacak diye.Düşünmüyorlar.Düşüneyecekler de...Ve biz televizyon izlerken gözleri dolan insanlar sadece bakacağız.

Ben bunları düşünürken kuş beni izliyordu.Bakışları o kadar derindi ki bir an için öldü sandım.Derken konuşmaya başladı.”Sen”dedi.”Sana baktıkça o günü hatırlıyorum.Çocuk sesleri,silah ve bomba sesleri...”Bir türlü anlayamıyordum kuşu”Canını bu kadar ne yakıyor?”dedim kuşa.”Canımı yakan şey çocuk sesleri.Canımı yakan şey boş yere ölmeleri ama bir gün hepimiz bizlerin canını yakanların canlarını yakacağız.”dedi kuş.Umutsuz ve çaresizdi son veremiyordu içindeki acıya.Belki de son vermek,unutmak,unutturmak istemiyordu.

O sırada kuşun aklına bir fikir geldi.”Bir yıl öncesine gidelim.”dedi heyecanla.Hiçbir şey anlamamıştım.”Nasıl bir yıl öncesine gidecektik.”dedim.Kuş”Madem insanlar zamanla oyun oynuyor.Bizde oynayalım.Madem insanlar saniyeler içerisinde başkalarının hayatlarıyla oynuyor...”Kuşa”Nasıl bir yıl öncesine gideceğiz?”dedim.Kuş”Tabiki de bir yıl öncesine gitmeyeceğiz.Orada zaten her şey bir yıl  öncesi gibi.”dedi üzüntü ile.

Şimdi daha iyi anlıyordum kuşu.Orada hiçbir zaman bitmeyecek,bitemeyecek bir savaş vardı.Orada umut edip,gelecek üzerine hayaller kurmak yerine “Yarın başımıza ne gelecek?”diyorlardı.Ve yıllar sonra hayalimeki kuş hedeflerime ulaşmamda ümit oldu.

Yıllar geçti...Evet başından beri zaman bizimle oyun oynuyordu.Yıllar geçse de bazı şeyler hiç değişmiyor ve değişmeyecektir de.Ve ben on iki yaşında kurduğum bu hayallerle her günümü yeni baştan yazıyor,yarınlar için ışık tutuyordum.Hayalini kurduğumuz  bu kuş özgürlüğün kuşuydu.Umudun ve geleceğin...